Έχουμε αντιπάλους, δεν έχουμε άλλους

"Κάθε μέρα" ανακαλύπτω στην κατάλληλη στιγμή κατ' εμέ και έναν αγωνιστή-υπερασπιστή των δημοκρατικών δικαιωμάτων με ξεχωριστή ενσυναίσθηση.Η κύρια χαρά μου! Ο τόπος μας έχει σπουδαίους ανθρώπους κι είναι το μόνο πράγμα σ' αυτή τη σκοτεινή περίοδο, που με κάνει να νιώθω λίγη ανθρωπιά και μια ανακούφιση παίρνοντας μια μικρή ανάσα μέσα σε όλη αυτή τη δύσπνοια της επιχείρησης τρόμου στις άκρως καταπιεσμένες ζωές μας.Υπάρχει μια πολύ σοβαρή αντίφαση μέσα στο κινηματικό και ακτιβιστικό έργο για μια καλύτερη κοινωνία.Ενώ η συλλογική δράση θεωρείται το όπλο των εκμεταλλευόμενων, συχνά τα μεμονωμένα άτομα λένε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και με ειλικρίνεια μοναδική, σε αντίθεση με ένα οργανωμένο κίνημα το οποίο δεν μπορείς να ξεχωρίσεις και πολλά πράγματα και να νιώθεις βεβαίως και ασφαλής (να τονίσω ιδιαίτερα, ότι μια μικρή σχετικά αριστερή αντικαπιταλιστική οργάνωση πριν από μερικά χρόνια, είχε κάνει αίτημα φιλίας στην πρώην κοπέλα μου.Ο λογαριασμός της δεν ήταν δημόσιος στο facebook και είχε χαρεί πολύ γι' αυτό.Τους δέχτηκε αμέσως.Όμως σε λίγο καιρό την διέγραψαν κι όταν μου το είπε γεμάτη απορία, θεώρησα ότι το έκαναν επειδή δεν έκανε δυναμικές αναρτήσεις για την Αριστερά, παρ' όλο που είχε πειράξει πάρα πολύ και μένα.Καμία σχέση και σφάλμα μεγάλο, ήταν ακραία υπονομευτική ενέργεια άγνωστο το γιατί.Η απογοήτευσή της ήταν τεράστια και δε θα μάθω ποτέ πραγματικά με ποιό τρόπο έβλεπε τους αγώνες που στήριζε πραγματικά από τότε)...Τουλάχιστον έτσι νιώθω και το λέω.Είναι η προσωπική μου άποψη μέσα από τις εμπειρίες μου παρατηρώντας την ταξική φύση των πολιτικών ζυμώσεων όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης-αποσύνθεσης του παγκόσμιου καπιταλισμού.Και για να μην μακρηγορώ λοιπόν, άκουσα μια φράση που με συγκίνησε και με προβλημάτισε πολύ από τον συγγραφέα και ιστορικό Μενέλαο Χαραλαμπίδη σε μια συνέντευξή του για το γνωστό βιβλίο του οι Δωσίλογοι.Αναφέρθηκε εκτός από το κυρίως θέμα τού βιβλίου του, στο γεγονός, για το πώς θα είναι η χώρα μας άραγε μετά από κάποια χρόνια και για το αν θα νιώθουμε ξένοι ή όχι μέσα από τις σαρωτικές αλλαγές που ήδη έχουν γίνει και συνεχίζονται.Σε μια συγκινητική αυτοαναφορά του που ταυτίστηκα αμέσως και η εκτίμησή μου εκτοξεύτηκε, ένιωσε την ανάγκη να μας πει, ότι σε μερικές περιοχές που πηγαίνει νιώθει ανεπιθύμητος.Προσωπικά, αυτό το είδος τραμπουκισμού το νιώθω παντού, όπως και τους περίεργους τύπους που εμφανίζονται από το πουθενά...τί ζωή κι αυτή; σαν τους άθλιους του Ουγκώ...