Εν όσω όλοι μας περνάμε μαρτυρικά από το εκμεταλλευτικό σύστημα και από τις κοινωνικές παραμορφωμένες σχέσεις που μας προκαλεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, κάποιοι -κι ευτυχώς είναι πολλοί πια αυτοί- πρέπει να βάζουμε τα πράγματα στη σειρά τους όταν οι καπιταλιστές τα μπερδεύουν με τη στρατηγική του χάους και της βαρβαρότητας.Γιατί λοιπόν (το πιο καίριο και σοβαρό ερώτημα ) ο σοσιαλισμός δεν αντικατέστησε τον καπιταλισμό τον προηγούμενο αιώνα, όπως “αναμενόταν” όταν αναμετρήθηκε μαζί του και γιατί ούτε σήμερα δείχνει να μπορεί, ενώ ολοένα και πιο πολύ κερδίζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων σε εμπειρική και παγκόσμια πλέον πραγματική θεωρητική βάση; Απάντηση: Μα μπορούσε ένα σύστημα που βασίστηκε, ενσωματώθηκε και “εξελίχθηκε” στα προηγούμενα εκμεταλλευτικά συστήματα της δουλείας-δουλοκτησία και της δουλοπαροικίας-φεουδαρχία, της συνολικής δηλαδή Ιστορικής καταγραμμένης Ιστορίας της ανθρωπότητας και του όποιου Πολιτισμού περίπου πέντε χιλιάδων ετών, να νικηθεί από ένα άλλο, εκατόν ενενήντα χρόνων με το ζόρι στις μέρες μας; η κοινή λογική λέει πως και στα μισά του χρόνια μπουσούλαγε στην κρίσιμη φάση της σύγκρουσης...Σαφώς και δε θα μπορούσε.Με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται, μοιραία πρόσωπα, ανακολουθία τακτικών, λαθεμένες θεωρήσεις, προδοσίες κ.λπ.Ο καπιταλισμός αγωνιζόταν τουλάχιστον πέντε αιώνες με τη φεουδαρχία αφ' ότου άρχιζε να εδραιώνεται σιγά-σιγά στην Αγγλική, στην Αμερικανική και στη Γαλλική επανάσταση, δηλαδή μόλις που γεννιόντουσαν οι σοφές ιδέες του σοσιαλισμού.Συνεπώς η κοσμοθεωρία του σοσιαλισμού ως επιστήμη της λύσης των θεμελειωδών προβλημάτων στο κοινωνικό εγχείρημα, είναι και θα είναι το ανώτερο και το πιο ρεαλιστικό στάδιο αληθινής εξέλιξης, αλλά είναι ακόμη νέος με την υλιστική αντίληψη των γεγονότων της Ιστορίας και με βάση το ποιά κοινωνική τάξη κι από πότε κατέχει τα μέσα παραγωγής για την ανάπτυξη της εκάστοτε κοινωνίας.Ωστόσο “Δεινόν το Γήρας” για τον καπιταλισμό που θέλει να περνιέται και για νιος!...
Μία είναι η νεότητα του κόσμου.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη, Ιντιφάντα μέχρι τη νίκη.