Δεν αγωνιστήκαμε στη Δύση ολόκληρες ζωές για το δόγμα της προσαρμογής στην ανελευθερία

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα και η κλιματική ραγδαία αλλαγή από την ανεξέλεγκτη και ρυπογόνα παραγωγή των "προϊόντων", προκαλούν μόνιμη κρίση πανικού σε κάθε άνθρωπο που στέκει άναυδος παρατηρητής στις συνέπειες-τραγωδίες, "παντελώς" ανήμπορος να ανταπεξέλθει στα προβλήματα της βιοπάλης.Η αποξένωση και η ανασφάλεια χτυπούν κόκκινο συναγερμό με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει κανείς κανέναν όσο χρειάζεται και έχει μεγάλη ανάγκη.Έτσι, μια κοινωνία απόλυτης δυστυχίας εμφανίζεται ακόμη πιο ταξική όπου η εκμετάλλευση των λίγων στους πολλούς αυξάνεται οριζοντίως σχεδόν για όλους.Ενώ αντικειμενικά κάνουμε τα πάντα για να συμπεριφερόμαστε καλά στους άλλους, οι σκόπιμες αντιφάσεις μιας δυστοπικής πραγματικότητας μας παγιδεύουν μένοντας παρεξηγημένοι και βαθιά πληγωμένοι.Αυτός ο εφιάλτης, δε θα φύγει εάν δεν αγωνιστούμε για το πιο ανώτερο Όραμα όλων των εποχών: την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο εδώ και τώρα, μια για πάντα!...Φτάνει πια να μη μας νοιάζεται κανείς...!✊