Απομονώνουμε την αλλοτρίωση, περιθωριοποιούμε τους τεχνοκράτες και το κεφάλαιο σβήνει

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο ιμπεριαλισμός και η κεφαλαιοκρατορία του μέσα από την οικονομική, γεωπολιτική, πολιτιστική, πολιτισμική, κλιματική και επιδημιολογική κρίση προσπαθεί να ανακάμψει όπως το κάνει συστηματικά για να καταστρέψει παραγωγικές δυνάμεις που δεν τις χρειάζεται άλλο και κινδυνεύει να ανατραπεί από αυτές.Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις νέες αυτοματοποιημένες τεχνολογίες και τις "high tech" διαφημίσεις για νέα υλικά τεχνολογικά όνειρα, θερινής νυκτός(!) Χάνεις τον καιρό σου δύστυχε ρεπουμπλικάνε, που πουλάς και το σκοινί της καταστροφής σου όπως μας το λέει ο Λένιν.Δεν θα ανακάμψεις ποτέ, τά φαγες τα ψωμιά σου και έβλαψες τα πάντα με την απληστία σου.Την ώρα που οι λαοί συμπιέζονται χάνοντας ολοκληρωτικά τα ατομικά και βιοτικά τους δικαιώματα, το παρασιτικό κεφάλαιο των χρηματιστηρίων συσσωρεύει τον πλούτο τους χωρίς κανένα δισταγμό για την σύγκρουση που προκαλεί παρ' όλο που η καπιταλιστική τάξη το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, αφού το έχει ξανακάνει ουκ ολίγες φορές.Όπου σπέρνει φτώχεια, γκέτο και φασισμό ακολουθεί η βαρβαρότητα πέρα από κάθε φαντασία.Κι έτσι είναι η φύση του συστήματός της: το δούλεψε και πλήρωσε αλλιώς ζωή δεν έχει.Μαφιόζικα διλήμματα δηλαδή.Το ερώτημα είναι τί κάνουμε εμείς, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές και παραγωγοί των πάντων όλων, που μας θέτουν στο περιθώριο να κοιτάμε το θέατρο του παραλόγου και τη φαυλότητά τους; Εμείς, ναι, που χωρίς την συνειδητοποίηση της δύναμης της τάξης μας στην υπερσύγχρονη εποχή -λόγω ιστορικών εμπειριών περισσότερο και λιγότερο της τεχνολογίας που δεν είναι και στα χέρια μας εξάλλου- η ανθρωπότητα όπως την ξέρουμε με την ιδεατή μορφή του Πολιτισμού απειλείται με ανείπωτο πισωγύρισμα ή και με εξαφάνιση.Γι' αυτό λοιπόν καθήκον κάθε ευαισθητοποιημένου και αληθινά πολιτισμένου ανθρώπου, είναι το να στρατευθεί με τις συντριπτικές δυνάμεις των πολλών εναντίον των λίγων που επιβουλεύονται πάλι ως τραγωδία και ως φάρσα την κοινή μας ζωή.Το πώς θα γίνει αυτό δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να το αναρωτιόμαστε μέσα στο σκόπιμο χάος.Να μαζευόμαστε στον ίδιο δρόμο και θα γίνει μια σπουδαία κοινωνική αντεπίθεση.Η ζωή ρέει μέσα μας σαν την θάλασσα.Μια λαοθάλασσα να γινόμαστε κάθε φορά για όλα τα στραβά και τ' ανάποδα που  φέρνουν στις κοινωνίες οι αποφάσεις της οικονομικής και της πολιτικής ολιγαρχίας, όπως ο καθένας μπορεί, στους δρόμους, στις γειτονιές, στις παρέες, στα γραπτά του, στην καρδιά του, οπουδήποτε, αρκεί μονάχα να 'μαστε δίκαιοι και σταθεροί στις κρίσεις και στις αποφάσεις μας, πιστοί στον ανυποχώρητο αγώνα μας για έναν καλύτερο κόσμο ελεύθερο, χαρούμενο και προπαντός φωτισμένο και ζωντανό.Έχουμε τη σκυτάλη για να διώξουμε τους δύστοπους καιρούς και τους δύστροπους αστούς και βασιλιάδες μια για πάντα.Με άλλα λόγια, την αρχαιολογία της κοινωνικής Ιστορίας...

Να κλείσουμε το θέατρο του παραλόγου!