Κάτω οι Γραμματείς κι οι Φαρισαίοι

Η περίσταση απαιτεί συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης όπως έλεγε ο Λένιν που κατάφερε το αδιανόητο.Να ιδρύσει το πρώτο Εργατικό Κράτος στον κόσμο που έγινε ο φάρος για ολόκληρο τον απλό κόσμο της αληθινής και πολυμερούς δημιουργίας, τον κόσμο της ζωντανής εργασίας.Πρέπει πάση θυσία να διαβάσετε το κοσμοϊστορικό γεγονός της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης των Μπολσεβίκων του 1917 και όχι μόνο, όσοι και όσες δεν το έχετε κάνει μέχρι τώρα.Δεν υπάρχει άλλη πιο εύστοχη επιλογή όταν δεν υπάρχει πραγματική διαφυγή με βάση τις βάναυσες συνθήκες που βιώνει η Παγκόσμια Κοινωνία μας.Εκτός κι αν ακόμη για διάφορους λόγους ευνόητους δεν σας αγγίζει.Σε κάθε περίπτωση όμως ποτέ δεν είναι αργά, άλλωστε και εγώ άργησα και είμαι λίγο ικανοποιημένος που καταλαβαίνω το παιχνίδι της αδικίας και δεν ζω από τότε μέσα στην πνευματική φτώχεια και τη σκληρή μικροπρέπεια.Κάλιο αργά λοιπόν παρά ποτέ.Είναι μέγιστης σημασίας μια λογική θεώρηση του σύγχρονου κόσμου, για να ξεφύγει ο σημερινός παραγωγικός μα αδρανής και μη ανεξάρτητος άνθρωπος απ' αυτή την ατελείωτη αποχαύνωση και επικίνδυνη μιζέρια ολόκληρων δεκαετιών για να μην πούμε εκατονταετιών.Τα οικονομικά, τα κοινωνικά και τα πολιτικά γεγονότα στη χώρα μας και διεθνώς, έχουν πάρει διαστάσεις Παγκόσμιου Πολέμου πλέον με τη στρατηγική της απόλυτης διαίρεσης των ατόμων ως απώτερο στόχο την κάμψη των ταξικών λαϊκών αγώνων.Με ποιό τρόπο; ως συνήθως με το μαστίγιο της αντεπανάστασης.Μαζικοποίηση της φτώχειας με τεχνητή ύφεση, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης που έχει επιλεγεί στην συγκεκριμένη κρίση και μόνιμη ανεργία για τους περισσότερους ανθρώπους, ακυβερνησία και διαφθορά, χάος και τρομοκρατία από παντού με τις μεγάλες πόρτες ταυτοχρόνως να περιμένουν για να ανοίξουν, χρεοδουλοπαροικία για όλη τη χώρα, κοινωνικός έλεγχος και βέβαια πάντα στο τέλος μπαίνει σαν σφήνα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.Διαιρώντας τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, κατακερματίζεται η ταξική ενότητα (εννοώντας την κοινωνική τάξη που ανήκουμε επιδιώκοντας την πιο πλατιά ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων και μη και όλων των άλλων καταπιεσμένων στρωμάτων) μιας κοινωνίας σε ένα ταξικό καταπιεστικό σύστημα συμφερόντων των λίγων σε βάρος των πολλών, που όταν ενώνεται, έχει μόνο κοινά συμφέροντα.Για παράδειγμα, όλοι μας έχουμε ανάγκη ένα σταθερό και αξιοπρεπές εισόδημα προσφέροντας τις όποιες εργασιακές δυνατότητες έχουμε καλύπτοντας τις ανάγκες μας ώστε να μην είμαστε εξαρτημένοι από άλλους νιώθοντας βάρος-το πιο χειρότερο πράγμα.Έτσι που να δημιουργούμε αξίες, να προοδεύουμε και να νιώθουμε χρήσιμοι.Παρόλα αυτά, ανέκαθεν οι άρχουσες τάξεις που ζουν από την εργασία των απλών ανθρώπων με το έτσι θέλω των "νόμων" τους, αυτή η κοινωνική δικαιοσύνη δε συμφέρει.Η ολοκληρωμένη οργάνωση της κοινωνίας είναι καταστροφή για το εκμεταλλευτικό σύστημα και τους ιθύνοντές του.Όταν πάψει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο το εμπορευματικό,το χρηματιστικό και ιεραρχικό σύστημα δεν έχει λόγο ύπαρξης.Κατά συνέπεια αυτό που νοιάζει τους κυρίαρχους πλουτοκράτες-πλανητάρχες, είναι να αποπροσανατολίζουν τις κοινωνικές μάζες των ανθρώπων και να τις χειραγωγούν, μακριά από την Ιστορική διαλεκτική ενότητα και την αντεπίθεση των καταπιεσμένων τάξεων, προκαλώντας κάθε φορά όλο και πιο μεγάλες κρίσεις και πιο πολύπλοκες αντιφάσεις μέσα σε ένα ήδη χρεοκοπημένο μη βιώσιμο και σάπιο ιδιωτικό σύστημα που ισχυρίζεται απροκάλυπτα ότι είναι κρατικό/δημόσιο.Είναι τόσο δημόσιο όσο κι ο βασιλιάς που λέει ότι νοιάζεται για το καλό των υπηκόων του.