Οι φτωχοί και η κοινωνία τους του σοσιαλισμού

Η υποχώρηση της ταξικής πάλης είναι μια προβλεπόμενη και φυσική κατάσταση από τις επιθέσεις τις διαψεύσεις και την κόπωση που φέρνουν.Η ταξική πάλη υποχωρεί και ανακάμπτει αναλόγως τους συσχετισμούς δυνάμεων στην πολιτική και στην οικονομία.Στην υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος παρ' όλα αυτά, δίνεται η ευκαιρία για διορθώσεις τακτικών λαθών ούτως ώστε στην βέβαιη ανάκαμψή του να είναι ακόμη πιο έτοιμο για τον στρατηγικό στόχο: τους αγώνες της αναγκαιότητας μιας άλλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που τα μέλη της θα νιώθουν πραγματικά ελεύθερα.Μπορεί να γίνει; χίλιες φορές θα το λέμε, απόλυτα.Γιατί δεν πέτυχε πριν το εγχείρημα; δεν τους άφησαν, τους πολέμησαν ανηλεώς τα ατομικά εγωμανή συμφέροντα, τους κατασυκοφάντησαν.Το μεγαλύτερο τακτικό λάθος που κρατάει από παλιά και το εκμεταλλεύεται η κυρίαρχη τάξη, βρίσκεται στην πολυδιάσπαση και τον μικροηγεμονισμό σε ατομικό και κομματικό επίπεδο από τα κάτω μέχρι και τα πάνω.Όλοι όσοι πιστεύουν τις αριστερές ιδέες στη βάση, όλοι, έχουν καλή πρόθεση και τις πιστεύουν.Το πρόβλημα ξεκινάει από την στιγμή που μπαίνουν τα δαιμόνια της αμφισβήτησης για το τι καπνό φουμάρει ο καθένας.Ο καθένας όμως και ο ρόλος του φαίνεται από χιλιάδες μέτρα και μπορούν να τον καταλάβουν οι πάντες.Συνεπώς κάτι άλλο γίνεται, τσιγκλάμε ανούσια τις καταστάσεις μεταξύ μας.Η ιδέα της αλληλέγγυας κοινωνίας δεν έχει κατανοηθεί σωστά.Γινόμαστε σύντροφοι για την πρόοδο όλων.Δεν πρόκειται για διαγωνισμό καλύτερης θεωρητικής, δημοφιλίας και ανταγωνιστικής αγωνιστικότητας.