Κάθε μέρα που περνάει φαίνονται τα αδιέξοδα αποτελέσματα της καπιταλιστικής βιομηχανικής παρανάπτυξης.Τρεις πόλεμοι διαμόρφωσαν αυτό το κερδοσκοπικό-νέοκανιβαλικό και χαοτικό εποικοδόμημα που αιωνίως προβληματισμένοι, βιώνουμε όλοι οι απλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.Της Πρωσίας -της μετέπειτα ενωμένης Γερμανίας- εναντίον της Γαλλίας που ήταν ένας πόλεμος προπομπός για τους επόμενους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που όλοι μαζί στη συνέχεια, αξιοποίησαν ένα διπλό στόχο: o πρώτος, την αστική παγκόσμια κυριαρχία από τους πασίγνωστους εμπλεκόμενους και ο δεύτερος, συγχρόνως και συνομωσιολογικά, το μεγάλο φράγμα απέναντι στην ταξική πάλη της αναδυόμενης εργατικής τάξης και των στρωμάτων της που ακολουθούσε ως αντίβαρο της διαλεκτικής απάντησης στην βαρβαρότητα της συσσώρευσης-κλοπής του παραγόμενου πλούτου που αυτή παρήγαγε.Τώρα, το γιατί οι τρεις τελευταίοι ήταν καθοριστικοί περισσότερο από τους προηγούμενους τους προκαπιταλιστικούς, έγκειται στο γεγονός της τελευταίας υπερσυσσώρευσης υλών και εδαφών που εκτόξευσε την βιομηχανία ολοκληρωτικών πολέμων, εδραιώνοντας ταυτόχρονα την τοκογλυφική-χρηματική οικονομία και παραοικονομία.Οι σημερινές γεωπολιτικές αναλύσεις αναλώνονται σε καθημερινά χιτσκοκικά σενάρια -αλλά σε σειρές- όπου στην παγκόσμια σκακιέρα της κακίας, λείπει παντελώς η διάνοια και οι παίκτες είναι σαν να παίζουν παρτίδα μόνοι τους σ' έναν άδειο πλανήτη χωρίς ύπαρξη ζωής.Αυτές δηλαδή οι αναλύσεις του τώρα τι γίνεται ή τι δεν γίνεται, τι είπε ο τάδε στο δείνα, ειδικά στα αφόρητα πλαίσια της στασιμότητας, το μόνο που δεν καταφέρνουν είναι να αποξενώνουν την κοινή γνώμη που θυμοσοφεί, να την παραπληροφορούν και να την αποπροσανατολίζουν από το να ψάξει να βρει την αλήθεια για τον τόπο που "δεν έχει ακόμη βρεθεί" κι αναζητείται, την Ουτοπία και τον Ανθρωπισμό! Άμα με ρωτούσατε τι σημαίνει για μένα η Ουτοπία και ο Ανθρωπισμός, θα σας απαντούσα πως είναι ο σεβασμός στο μυστήριο της ζωής και ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ μας αντίστοιχα.
