Όλοι οι κλασικοί του μαρξισμού αλλά και όλοι οι προχωρημένοι φιλόσοφοι πριν από αυτούς, μας τα έχουν πει τα μελλούμενα, σχεδόν τα πάντα για τις συγκρούσεις της ανθρωπότητας.Ο καθένας τους, μέσα από την δική του μεγαλοφυή ανάλυση, επιβεβαιώνοντας τα συμπτώματα της ταξικής πάλης, δηλαδή της σύγκρουσης αντίθετων συμφερόντων που όσο υπάρχουν καθυστερούν τις δυνατότητές της.Επιβεβαιώνονται αφήνοντας μεγάλη παρακαταθήκη για τα πεπραγμένα της κυρίαρχης τάξης και για το πως αυτή θα επιβληθεί με την κυρίαρχη "ιδεολογία" της πάνω στην κοινωνία, σαν το αρπακτικό ζώο που πεινάει ή που ελέγχει την περιοχή του.Ζούμε την Ιστορία της επανάληψης που έχει πολλαπλά επαληθευτεί σαν τη "Θεία κωμωδία" με αναλογίες της κάθε εποχής.Το σύστημα του κέρδους, επειδή είναι και πάλι -ως συνήθως- σε κρίση ως αντιφύση, εκ των πραγμάτων, επιχειρεί να φοβίσει και να συσκοτίσει αποσταθεροποιώντας την όποια κοινωνική ειρήνη, που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν υπάρχει.Οι ψευδαισθήσεις που σπέρνει δημιουργούν τη δομική του κρίση, την κρίση της ανισότητας, της εκμετάλλευσης, της σκλαβιάς και τελικά της απύθμενης κακίας του για να διαρρήξει τον κοινωνικό ιστό και να αποφύγει την βέβαιη ένωσή του εναντίον του.Η ξεπερασμένη και όπως φαίνεται ιστορικά, αδύναμη -και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα- στρατηγική του κοινωνικού χάους, εάν συνδυαστεί αντιθετικά με την στρατηγική της ταξικής συνείδησης, υπέρ του διεθνισμού των λαών εν αντιθέσει του μεσαιωνικού εθνικισμού των αστικών κρατών, σε κάθε άτομο και αφήνοντας το χάος έξω από την συνείδησή του, αυτομάτως η προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος ανοίγει στον ορίζοντα.Το λιθαράκι του κοντολογίς ο καθένας κι η καθεμιά.
