Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Όταν ο καπιταλισμός γίνεται ιμπεριαλισμός η "υπερεπαναστατικότητα" μάς κάνει όλους ζημιά

Στόχος του ιμπεριαλισμού είναι να σε τρελάνει.Χτυπώντας μια φανερά και μια κρυφά.Χτυπάει φανερά με εκατόμβες και κρυφά με καθοδηγητικό ακίνδυνο "ακτιβισμό" που δεν είναι απαραίτητα συνωμοσία κι από τις δύο πλευρές.Η συσσώρευση πλούτου του κεφαλαίου έχει αλλάξει και έχει πάρει τη μορφή του φασισμού που έχασε στα φανερά αλλά "κέρδισε" στα κρυφά. "Κέρδισε" η αστική ολιγαρχία που τον έσπειρε.Για τρίτη φορά η ανθρωπότητα μπαίνει σε τεράστιες καταιγίδες και πρέπει να σοβαρευτούμε...Τι είναι όμως σοβαρότητα γιατί κι αυτή έχει χάσει το νόημά της.Πρώτον, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μόνοι μας κατακερματισμένοι ιδεολογικά και κοινωνικά. Δεύτερον, να φύγουμε αμέσως από ιδεολογικές αγκυλώσεις του 19ου και 20ου αιώνα όπως "εξουσιαστικός" και μη σοσιαλισμός.Δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσα στους πολλούς που να μην μπορεί να γεφυρωθεί, δεν έχω ακούσει χειρότερη βλακεία στις μέρες μας.Αυτό ισχύει μόνο ανάμεσα στους λίγους και στους πολλούς, στις αντίπαλες τάξεις.Πρέπει να βρεθεί τρόπος γιατί πάλι δεν προλαβαίνουμε!Η ανοχή η υπομονή ο διαλεκτικός ρεαλισμός και η φρίκη που βιώνουμε, να γίνουν η έμπνευση για τον τρόπο επίλυσης θεμελιωδών διαφορών.Δεν είμαστε θρησκείες, είμαστε ελεύθεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι.Τρίτον και τελευταίο, ο τρόπος.Ήταν πάντα απλός όπως όλα στη ζωή: Η επανάληψη της "αποτυχίας" με εμπειρίες και προσθήκες με καθαρή καρδιά και πείσμα, με τον συγκερασμό των σοσιαλιστικών ιδανικών!