Η ταξική κοινωνία αιτία αιώνιων πολέμων

Ύστερα από χιλιάδες χρόνια συσσωρευμένης και πολύπλευρης γνώσης, η μόρφωση σαν έννοια ενοποιητική πήρε την μορφή μιας παγκοσμιοποιημένης Βαβέλ που δεν έχει κανένα όμορφο μέλλον αλλά ένα άσχημο αέναο παρόν.Με δύο λέξεις, μια τρύπα στο νερό που αποκαλείται εξέλιξη.Βασικό συστατικό της παιδείας είναι να ξέρεις τι γίνεται και να τάσσεσαι υπέρ της ελευθερίας ολόκληρου του κόσμου.Οι γνώσεις που συσσωρεύτηκαν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ανταγωνιστικά γεγονότα συμφερόντων που αλληλοσυγκρούονται μέχρι και σήμερα και χρησιμοποιούνται μόνο για δύναμη επίδειξη και καταστροφή.Τους τελευταίους δύο αιώνες όμως κάτι άλλαξε και ας μην φαίνεται, κρυμμένο επιμελώς.Τα συμφέροντα αυτών των γεγονότων ιδεολογικοποιήθηκαν από τότε που οι μεγάλοι θεωρητικοί ανακάλυψαν τον κοινωνικοοικονομικό μηχανισμό που γεννάει αυτά τα μάταια γεγονότα.Τις κοινωνικές τάξεις και τις άνισες παραγωγικές τους σχέσεις.Του ανθρώπου που ενώ θέλει όσο τίποτα άλλο να δημιουργήσει, δεν τον αφήνουν οι καταστρεπτικοί φραγμοί των άσκοπων κερδών και της ιδιοτέλειας.Την ταξική πάλη ανάμεσα στην τάξη που θέλει την ηγεμονία πάνω στις άλλες τάξεις που εξαναγκαστικά υπάρχουν για να τις εκμεταλλευθεί και αυτή η ηγεμονία λέγεται Δεξιά αντίληψη του κόσμου.Αντίθετα, η καταπιεσμένη τάξη η εργατολαϊκή που θέλει να φέρει τον σοσιαλισμό (είτε το παλεύει συνειδητά είτε όχι) και να καταργήσει την εκμετάλλευση για όλους, λέγεται Αριστερή κοσμογονική και κοσμοϊστορική αντίληψη και λακωνικά-συμπερασματικά δεν υπάρχουν σημεία σύγκρισης με τα αποκυήματα της ακαδημαϊκής αστικής παραμόρφωσης και της πονηρής παραχάραξης της Ιστορίας, τον καιροσκοπισμό του συμπλέγματος κατωτερότητας-ανωτερότητας, την παρερμηνεία της ζωής και την δημαγωγία του λαϊκισμού.Γι' αυτό λοιπόν, κάθε φορά που ακούμε τις ίδιες υπέρ-βολικές για το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα φράσεις, "όλοι ίδιοι είναι", "δεν αλλάζει τίποτα", "ούτε δεξιούς ούτε αριστερούς", να το ψάχνουμε βαθιά αν στα σίγουρα θέλουμε μια άλλη πραγματική κοινωνία που θέλουμε δεν θέλουνε θα αλλάξει!