Οι άνθρωποι που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο δε λογαριάζουν ένα σήμερα που δεν φέρνει ένα καλύτερο αύριο

Το εκμεταλλευτικό σύστημα ανέκαθεν ποντάρει στο φόβο και καταλήγει να σπέρνει τον τρόμο.Θεμελιώδης νομοτέλεια.Οι ιθύνοντές του, πρώην αυλικοί κι υποτελείς της απολυταρχίας, χρησιμοποιούν και τις δύο οδυνηρές ιδιότητες της δυστυχίας, ενώ κάποτε τις βίωσαν στο πετσί τους με την μοναρχοφεουδαρχία προτού επαναστατήσουν με τις αστικές τους επαναστάσεις.Και που τελικά ποιοί τις ολοκλήρωσαν; οι απλοί άνθρωποι, οι λαοί!Το εκμεταλλευτικό σύστημα των μονοπωλίων των ολίγων, φοβίζει προληπτικά και αν δεν περάσει η υποταγή τρομοκρατεί.Εφαρμόζει πολλούς τρόπους για κάθε ιδιοσυγκρασία για κάθε τύπο ανθρώπου...Τις πανάρχαιες τακτικές, λόγου χάρη τη δημιουργία ενός ή πολλών εχθρών, άλλοτε εξωτερικών άλλοτε εσωτερικών, τις δεισιδαιμονίες και τα κακά πνεύματα της έριδας, και τις συνδυάζει (αυτό θα πει εξέλιξη;...) με τις "σύγχρονες", τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις δικτατορίες του χρέους χρησιμοποιώντας τα σύνορα του έθνους-κράτους σαν αποικία κι όπως βολεύει.Ως πότε θα πληρώνουμε όλα τα κοινωνικά πλειοψηφικά στρώματα με την αγωνία μας και τη χαραμισμένη μας ζωή, τα βάρβαρα ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ της εξουσιομανίας και της απληστίας που γέννησαν ο φόβος και ο τρόμος της αστικής τάξης; Μήπως μέχρι την ταξική συνειδητοποίηση που μας εκμυστηρεύεται πως το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αλλάζει από μέσα; Ένα πανομοιότυπο βασίλειο με ακόμα περισσότερους κυρίαρχους δυνάστες, όχι δεν αλλάζει μόνο, αλλά νομοτελειακά χειροτερεύει.Και πρέπει μαζί από τα έξω κι από τα μέσα του κρατικού μηχανισμού να ξεκινήσει η δίκαιη ανυπακοή, η αμφισβήτηση.Εκεί είναι που αστραπιαία όλος ο λαός θ’ ακολουθήσει.Από την εκπαίδευση, την τέχνη, τη λαϊκή αυτοοργάνωση και τις όποιες δομές υγείας.Οι κατεξοχήν αντιπροσωπευτικοί θεσμοί ενός πολιτισμού.Το εκμεταλλευτικό σύστημα διαιωνίζεται από τους πρόθυμους ή και τους απρόθυμους, που την πιο κατάλληλη στιγμή αντί να παραιτούνται από τις θέσεις τους  (την "εργασία" τους που δεν είναι πλέον εργασία)  ή έστω να εναντιώνονται στην αποδιοργάνωση και την προχειρότητα και να ενώνονται μαζί με τους αγώνες, σκέφτονται το αύριο που θα ‘ρθει την ίδια στιγμή που το σήμερα δεν υπάρχει!...Η κακία φέρνει την κακία ώσπου η στροφή προς στην καλοσύνη να φέρει την καλοσύνη.Για αυτό αξίζει η πάλη, γι’ αυτή την ποθητή αλλαγή που θα εκτοξεύσει την αλυσοδεμένη ζωή στην πορεία μας για τ’ άστρα!