Μια φράση δόλου αρκεί για ν' απλωθεί σκοτάδι

Λοιπόν, έρχεται εκείνη η ώρα που ξυπνάς και είσαι πολίτης.Σπάνιο μεν, εφικτό δε.Εντάξει, όχι και τόσο σπάνιο σήμερα.Κάθε φράση από αυτούς που δεν το θέλουν, επιχειρεί να κάνει συντρίμμια την καρδιά σου, σημαδεύοντάς σε κατευθείαν στην αδρεναλίνη του τρόμου.Μέρα και νύχτα πεθαίνεις ώσπου να βρεις τους ομοίους σου.Ενδόμυχα το ήξερες πάντα πως ήταν αδύνατον να ήσουν κάτι άλλο.Και έτσι απλά, συνεχίζεις για τη μοίρα που μόνο εσύ ορίζεις, τη μοίρα που θα είσαι τουλάχιστον περήφανος.Περήφανος γιατί μίλησες κατά τη διάρκεια του βίου σου, για τα ωραία πράγματα και για τις ιδανικές έννοιες ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία!