Η επαρχία του ευρωπαϊκού ονείρου

Οι λογαριασμοί μεταξύ των ταξικών συμφερόντων, στον αιώνα μας θα κλείσουν.Περιέργως, προβλέψιμο το πως και το πόσο καταστροφικά θα συμβεί διότι οριστικά ποτέ δεν είχαν κλείσει.Έχουμε την αμφίδρομη σχέση μεταξύ της τιμής και της ντροπής για τη χώρα στην οποία ανήκουμε.Πάντοτε υπήρχε η αίσθηση και για καλή μας τύχη πολλοί αγωνίστηκαν για να μην χαθεί, ότι ολόκληρη η σημερινή Ελλάδα οικοδομήθηκε πάνω σε αργύρια από τα ξένα για το άνοιγμα ενός δρόμου και για το χτίσιμο ενός σπιτιού πάνω στην άκρη του, φτάνει μόνο κάποιος να μην ξαναμιλήσει (και αν χρειαστεί να το κάνει, να το κάνει μόνο για να προδώσει τους κοινούς αγώνες του).Τα "παρελκόμενα" ήταν θέμα χρόνου.Τι να πούμε για όλες τις πόλεις και τα χωριά που ήταν τα βασικά μετερίζια της επιχειρούμενης σοσιαλιστικής κοινωνίας κάποτε, το ότι η ύπαιθρος λουφάζει και δεν εξεγείρεται όπως τα παλιά καλά χρόνια, τι παράξενο(!)Σαν τη γάγγραινα που σαπίζει, μεταδόθηκε σ' όλο τον ελλαδικό τότε φτωχό κορμό το παγκοσμιοποιημένο και διαολεμένο σύνθημα: να εξαφανιστούν όλοι όσοι δεν κάθονται ομοτράπεζοί μας.θα επιβιώσουν μόνο οι ομοϊδεάτες μας.Από τότε, οι κλέφτες του ανθρώπου έγιναν η καθεστηκυία τάξη στο άρρητο φαγοπότι του ζωώδους επαρχιωτισμού που σήμερα ξεσπάει σαν την Νέμεση για την υπέρτατη ύβρη.Tου ηδονικού και του πνευματικού κανιβαλισμού.Απ'τα βουνά και τα δάση, τις θάλασσες και τους γιαλούς, η σαπίλα της εσκεμμένης άγνοιας της ξερής ειρωνείας και της εξευρωπαϊσμένης παπαγαλίας γιγαντώθηκε σε όλες τις κολάσεις που οι επαρχίες έχτισαν και έθρεψαν.Τις μεγαλουπόλεις.Τ' απομεινάρια των αυλικών μιας μακρινής εποχής που προέρχονται από τις πρώτες, πλάι στους έκπτωτους τυράννους και άκρως αλλοτριωμένοι, επέζησαν σαν κρυμμένοι ραδιούργοι πίσω από τους πολέμους των ιμπεριαλιστών με απώτερο στόχο να υφαρπάξουν λίγο από τη χαμένη τους αίγλη, κυβερνώντας και πάλι απολυταρχικά τις δεύτερες.Ξεχνούν όμως τον κάθε Δαμοκλή και το δίδαγμά του, που στην εποχή της σημερινής και ιδιόμορφης δημοκρατίας μας, οι αλογότριχες της σπάθης έχουν κοπεί από τότε που οι λαοί κατανόησαν τα δικαιώματά τους.Να ευχηθούμε στη γενική απεργία της 26ης του Σεπτέμβρη να είμαστε πολλοί.Απεργία χωρίς πανελλαδική συμμετοχή μοιάζει σαν "απεργοσπασία"!