Κάλπικοι θρύλοι

Κοιτώντας μία οδό μία λεωφόρο ή και ένα κτήριο με την ονομασία ενός μεγάλου ιστορικού προσώπου που έχει εξιδανικευτεί από την Ιστορία, καλό θα είναι για την ολοκληρωμένη συναίσθηση της σημερινής πραγματικότητας που επιβλήθηκε από την καθεστηκυία τάξη ηρωοποιώντας τις πιο πολλές φορές τους προκατόχους της αυθαίρετα, να μελετάμε αν πραγματικά άξιζε αυτή την τιμή.Το λέω αυτό γιατί κάθε φορά που διαβάζω αναλυτικά για όλους αυτούς που σημάδεψαν την Ελλάδα με τη μοίρα τους, κυρίως για τους νεότερους, πέφτω από τα σύννεφα και ντρέπομαι, για το πόσο ημιμαθής ήμουν μέχρι την αποκάλυψη, ως προς τον αμφιλεγόμενο και υπονομευτικό ρόλο που είχαν διαδραματίσει στα δικαιώματα του λαού, ενώ παρουσιάζονται σαν ιδανικές αξίες και σαν ευεργέτες στην παιδεία και στην κοινωνία.Επομένως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και την καλή μας πίστη για ιδανικά και σπουδαίους ανθρώπους ας την αφήσουμε να πετάξει πνευματικά κατόπιν σοβαρής έρευνας.Τα νεότερα αστικά πρότυπα και πρόσωπα -με εξαιρέσεις- ανήκουν στις κυρίαρχες καταπιεστικές τάξεις.Χαρακτηριστικό παράδειγμα (που για χρόνια αγνοούσα) για την απομυθοποίηση των πολιτικών πρωταγωνιστών στην Ελλάδα του 20ου αιώνα είναι το ιδιώνυμο.Ο ειδικός νόμος του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929 που ποινικοποιούσε όλες τις προοδευτικές ιδέες εξαιρώντας προκλητικά τις φασιστικές.Από αυτόν τον νόμο προήλθαν όλα τα επακόλουθα δεινά!