Και πάλι εμφανίστηκες τους πόθους να
εκπληρώσεις να μας κοιμήσεις σα μωρά να μας
γλυκοπονέσεις.Φλόγες στο τόξο σου πολλές
και πύρινα τα βέλη, έτοιμος είσαι δυό καρδιές
μες στις φωτιές να ζώσεις.Άκουσες μυστικές
φωνές που θέλουν μια αγάπη και σα Θεός
ευσπλαχνικός σπεύδεις απλόχερα να δώσεις.
Μύστης τον στόχο σου σκοπεύεις μόνο και χτυπάς
κι ύστερα φεύγεις και πετάς.Που πας; Μια κλαις
και μια γελάς την ηθική δε νιώθεις.Είσαι παιδί,
πέντε χρονών δεν ξέρω, δόξα κι ανάθεμα τα μπλέκεις
αρμαθιές σαν το κουβάρι, στα βάθη, στους αιώνες.
Ακαταμάχητος κι ιθύνων νους όσο κανείς στην πλάση
λιώνεις τον σκληροτράχηλο, το μαλθακό σκληραίνεις.
Και πάλι εμφανίστηκες, χαρίζοντας της ηδονής χαρές
μες στους αθάνατους καιρούς, το φίλτρο σου λίθος της
νιότης.Έρωτα σήμερα ξανά σε είδα, σ' ένιωσα, έβρασε το
αίμα, το νεύμα σου ακολουθώ αμετανόητος ακόλουθός σου.
Σ'έμαθα πιότερο, τώρα θα σε υπομένω, τώρα θα
επιμένω, σκαλί σκαλί ιδανική μου αγάπη θα σε φτάσω!
Εμπνευσμένο για ένα ξεχωριστό αστέρι που έπεσε σαν μοίρα
μέσα στη νύχτα, εκεί, στα μέρη του παραδείσου των ιδεών
μου,
εκπληρώνοντας την ευχή για τη συντροφική ευτυχία.
Θα το κρατάω
για πάντα σφικτά στα χέρια μου με στοργή παροιμιώδη μέχρι
και την τελευταία μου ανάσα!...Αφιερώνεται στο Ελενάκι μου το χρυσαφάκι, το νόημα κι η ελπίδα μου όλη!!!
