Ζω κι ανασαίνω δεν υποκρίνομαι δε
σφάλω, σε κάθε λέξη σε κάθε βήμα.Δεν πνίγω
το πάθος και με αντέχω, μα φυσικά και μ'αγαπάω.
Θυμιάματα; Τι 'ναι αυτά, μόνο στην εκκλησιά
τα ξέρω.Λόγια λογίων ποτέ δε λέω το θαυμασμό
να εισπράξω χωρίς να νογάω.Εχθρός μου η
Έριδα και στόμια ούτε π' ανοίγω.Δεν πολεμώ με
προγόνους συμμάχους ούτε με λύκους σινάφι
δεν κάνω, ποτέ τις χάρες να μη προσβάλω.Κρυφές
συναντήσεις ούτε και που τις ξέρω, ραδιουργίες
και μίση πρώτη φορά τ' ακούω.Το διπλανό μου τον
αγαπάω κι ούτε που χολοσκάω τι σπέρνει στον
κήπο.Στο μεγαλοδύναμο πολύ πιστεύω, πάντα το
καλό απ' αυτόν γυρεύω, ποτέ δε ρωτάω ποτέ
δεν προδίδω, κατεργαριές; Ούτε απ'το νου περνάει.
Στάσου όμως για λίγο!...Τώρα που το
σκέφτομαι εσύ ποιος είσαι με τόσα
φαρμάκια απορίες; Τώρα δα που στα είπα, να,
νιώθω να καίγομαι, εδώ, στο στήθος...Μα επιτέλους
ποιος, ποια είσαι , τι είσαι; Χάνομαι και θα σβήσω
άλλες αλήθειες δε μπορώ, στο διάβολο να πας
κι άφησέ με σου λέω, θα πεθάνω αν συνεχίσω!
Αφιερωμένο σε μια μυστηριώδη ψυχή
που άλλαξε τη ζωή μου με απέραντη
αγάπη.Δεν ξανασβήνεται, θα μείνει εδώ
για πάντα γιατί δεν θα ξαναμιλήσουμε ποτέ!
