Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ελλειμματική ψυχιατρική και ψυχολογία στον 21ο αιώνα

Τα λόγια τα πολλά ήταν πάντα ύποπτα. Ωστόσο η εξαίρεση δεν λείπει και από αυτόν τον κανόνα.Ιδιαίτερα δε, όταν ο δέκτης των γεγονότων τα αισθάνεται τόσο καθαρά, ώστε να έχει την τόλμη να τα αναμεταδώσει ως πομπός "αναλυτικά" μέσω της φιλοσοφικής απλότητας.Σήμερα ζούμε την κατάθλιψη του ανθρώπινου εγωκεντρισμού.Η παθολογική, έχει σαν σύμπτωμα την μανία και την ιδεοληπτική εμμονή παρακινώντας τις ενέργειες του ατόμου μέσω ενός συμπλέγματος κατωτερότητας, αναλόγου των απωθημένων επιθυμιών και του ελέγχου του προς τους άλλους με παρορμητικό τρόπο.Σε αυτή την περίπτωση τα φάρμακα που στην ουσία δεν είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία έγιναν "αναγκαία" για την καταστολή των εκρήξεων εάν ένα άτομο έκανε χρόνια χρήση.Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι τα φάρμακα είναι καταστρεπτικά αντί ωφέλιμα.Οι φαρμακοβιομηχανίες κάνουν χρυσές δουλειές, δίνοντας στους κατά φαντασίαν ασθενείς θεωρητικές θεραπείες, καταστρέφοντάς τους για το υπόλοιπο της ζωής τους.Οι ακραίες περιπτώσεις ψυχικής και νευρωτικής διαταραχής είναι άλλο θέμα και να έχει γονιδιακή ύφη ανίατη.Η φυσιολογική κατάθλιψη που κατά την γνώμη μου υφίσταται σε κάθε άνθρωπο, μεγιστοποιείται στους φρενήρης καθημερινούς ρυθμούς και διαφέρει από την παθολογική κατάθλιψη.Δεν έχει τις ίδιες συνιστώσες που την παρακινούν -τουλάχιστον στην αρχή- αλλά η επικινδυνότητα να εξελιχθεί σε άμεση παθολογία είναι δεδομένη εφόσον το άτομο δεν συνειδητοποιήσει πως τα φάρμακα δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά μόνο το ναρκώνουν και το μεγιστοποιούν.Ένας φαύλος κύκλος που καταβαραθρώνει τις κοινωνικές σχέσεις και ενισχύει τα κοινωνικά στίγματα.Οι συμπεριφορές μπλέκονται σε μεγάλο βαθμό και οι διαταραχές αυξάνονται επειδή η ψυχολογία και η ψυχιατρική είναι άκρως θεωρητικές επιστήμες.Γεγονός που και πάλι σημαίνει, ότι δεν είναι αξιόπιστες οι φαρμακευτικές αγωγές.Έτσι αυτός που πάσχει κάνοντας την ειδική θεραπεία γίνεται δέσμιος των ορμονών που εκκρίνονται σε ποσότητες υπερβολικές από την χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών, τις οποίες, το νευρικό σύστημα αδυνατεί να ελέγξει.Σε μια ρήξη η ανισορροπία είναι πολύ χειρότερη από ότι πριν την αγωγή.Συνεπώς για ποια θεραπεία ομιλούμε; Νάρκωση, καταστολή, παραπλάνηση, παραίσθηση, μπορεί...θεραπεία αποκλείεται.Κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι το λιγότερο αφελής ή έχει οικονομικό συμφέρον από την όλη κατάσταση.Η πτώση των εγκεφαλικών λειτουργιών που έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάθλιψη με όλα τα σύνδρομα όπως κόπωση, αδιαθεσία, απότομη αλλαγή με εκρήξεις θυμού, υποχόνδρια συμπεριφορά, σεξουαλική ασυδοσία, εμμονές, σωματοποίηση του άγχους, είναι τα απολύτως φυσιολογικά αμυντικά αντιδραστικά του οργανισμού στον παράλογο τρόπο ζωής ανάλογα με τα απωθημένα και την ποσότητα της επιθυμητικής ορμής.Κάποιοι εξαιτίας της καλής ζωής και ανατροφής καθώς επίσης και των ευκαιριών στο σημερινό μηχανικό σύστημα, πιστεύουν λανθασμένα πως όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι νοσηρές καταστάσεις μεταβιβάζοντας αυτή την πίστη παρορμητικά μέσα στην κοινωνία!Μέγα σφάλμα, διότι καθόρισε την σημερινή τραγωδία των ανθρώπινων σχέσεων.Αντιδρά το κάθε άτομο στην παράφυση που του στερεί τη φυσικότητα.Πρόκειται περί ανακλαστικής σοφίας του καταπιεσμένου οργανισμού.Οι περισσότερες διαγνώσεις των τωρινών θεωριών της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας μοιάζουν το λιγότερο με παραμύθια καταναγκασμού και αν αυτό δεν σταματήσει, σύντομα όλος ο κόσμος θα περάσει από την αληθινή εικόνα της αίσθησης, στην σφαίρα της απόλυτης παραίσθησης των χαπιών!!!Η παθολογική κατάθλιψη κατά συνέπεια, είναι το αποτέλεσμα της φυσιολογικής που διαγνώστηκε και αντιμετωπίστηκε κοινωνικά και ιατρικά ως προβληματική καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στην κλίνη της εξάρτησης.Το πραγματικό φάρμακο έγκειται στην κατανόηση, την υπομονή, την επιμονή και κυρίως στον εύστοχο καυστικό κι ειλικρινή ΛΟΓΟ που θα διαρκεί χρόνια, όσα δηλαδή χρειάζονται για την ανάλυση μιας ψυχολογικής αβύσσου.Κι αν ορισμένα άτομα είναι ανεπίδεκτα λόγου οι γιατροί εντούτοις αποφάσισαν αυθαίρετα να μην κάνουν εξαιρέσεις και προτίμησαν τον εύκολο και επικερδή τρόπο της συνταγογράφησης.Η πτώση επομένως των αξιών των κοινωνιών, ξεκινάει από τις επιστήμες που έχουν αναλάβει την έρευνα της ανθρώπινης ψυχικής συμπεριφοράς και που δεν υπηρετούν και τόσο πιστά το σκοπό τους, που είναι η μελέτη του ανθρώπου χωρίς τα απόλυτα εργαστήρια και μόνο, που τον οδηγούν στην τερατώδη μετάλλαξη, μακριά από την εφικτή θεραπεία του.