Ύψιστη τέχνη η σάτιρα αλλά σε ύψιστους καιρούς

Οι ξεπεσμένοι πολιτικοί και η παρωδία τους, έγιναν μόνιμη βορά για σάτιρα σε επίπεδο, που αντί να ξεσηκώσει αντιθέτως αποχαυνώνει και αδρανοποιεί, δίνοντας μία αίσθηση ικανοποίησης στο θεατή ότι αντιστέκεται αλλά χωρίς την απαιτούμενη δράση.Λόγια σκωπτικά με "νόημα" για ανατροπή και αλλαγή μας τελείωσαν, όπως μας τελείωσε και ο αιώνιος προβληματισμός και τα υπονοούμενα.Η σάτιρα πρέπει να έχει μεγάλο και ευφυές κοινό.Που είναι αυτό, το βλέπει κανείς;