Οι ανικανοποίητες επιθυμίες μας
κάνουν να πιστεύουμε ότι μόνο αυτές μας
προκαλούν έναν απερίγραπτο ψυχικό πόνο.
Είναι πράγματι έτσι ή είναι μία καθαρή
πλάνη της ύλης;Αυτό είναι το δεύτερο
που μαθαίνουμε να νιώθουμε από τη γέννηση
έως τη μερική συνειδητοποίηση μας.Πίσω και
πέρα από αυτό πρέπει να κρύβεται κάτι άλλο
πολύ πιο ουσιαστικό.Είναι το πρώτο, βαθιά
στα υπόγεια κρυμμένο που προκαλεί ένα
συναισθηματικό πλάκωμα και που δεν έχει
ανάγκη από ικανοποίηση επιθυμιών.Η
ανασφάλεια δεν ικανοποιείται με αγαθά.
Θέλει διαύγεια και αποκάλυψη από που
ερχόμαστε και που καταλήγουμε.Νιώθουμε
άστεγοι στο αχανές και αφιλόξενο σύμπαν
με το ερώτημα της αόριστης προέλευσης
να μας τυραννά.Ίσως να φοβόμαστε το θάνατο
γιατί μπορεί να μην το μάθουμε ποτέ σε μία
ενδεχόμενη ανυπαρξία.Κι όπως έλεγε ο Γκαίτε
όταν δεν το αντέχουμε γινόμαστε και πάλι παιδιά!
